Welkom op de website van toerclub Walcheren !
Hoera! We hebben een jarige!
Auteur: Piet Boogaard
lid forum
Aantal berichten: 17
11-11-2015 | Brugge, 7 november
De Brugse Bossentocht, 7 november 2015
De Veldrittentoercommissie had weer een buitenlandse tocht op de rol gezet. Wij: Siem , Hidde, Rob, Jan, Ronnie, Tom en ondergetekende vertrekken van het ZEP-terrein om 09:30 uur. De reis gaat zeer voorspoedig met Tom ”TomTom” als gids. Ik moet nog steeds wennen als we door de tunnel richting Oostburg moeten rijden. Lijkt me als een omweg, maar is het toch niet. We leren Hidde nog even dat er ook een Belgische Westkapelle is.
In Brugge blijkt dat er meer Leopoldslanen zijn, wij zaten op Koning Leopoldslaan I, maar moesten naar Leopoldslaan III.
Om elf uur vertrokken we vanaf het Jan Breydelstation, het thuishonk van club Brugge.
Bij de eerste splitsing kon men kiezen tussen 57, 48, 40 of 30 km. Siem, Rob en Hidde wilden de 57, Ron maakte het niets uit en de rest koos voor 48 km. Dus werd besloten om de 48 km gezamenlijk te rijden.
Het terrein was afwisselend, aarden wegen, dan weer het bos in over kronkelige modderige bospaadjes Bij een boerderij de eerste stop 16 km op de teller. Zoals gebruikelijk in het Belgenland genoeg drinken en etenswaar, cake, banaan, ontbijtkoek. Daarna is er blijkbaar toch iets mis gegaan, op een gegeven moment zeiden Siem en ik tegen elkaar: “Hier zijn we daarnet ook al geweest”. We zagen het aan de mooie villa’s en inderdaad na 24 km kwamen we weer bij de eerste stop aan. Ik zei tegen de mannen achter de tafel dat de cake hier zo lekker is dat we maar even terug komen. Amai, een pijltje gemist zulle? De pijlen waren niet zo opzichtig door de witte ondergrond met blauwe omkadering en blauwe punt. De route weer gevolgd door een modderig spoor in een weiland, dwars een greppel oversteken , dan weer slingerend door het bos. Bij de splitsing besloten we de 40 km-route te rijden. Na een afwisselend parcours ging het weer mis (wet van Murphy), het 40-km bordje stond een beetje schuin. Wij volgden het fietspad, 2 km wind tegen, gelukkig was de diesel warm gedraaid. Siem in het wiel, bij het plaatsnaambord Heidelberg geen pijlen meer. Weer terug gelukkig wind inde poeperd. Bij de splitsing inderdaad verkeerd gereden, stond op de Belgische manier een beetje schuin, we moesten de autobaan dwarsen en een heel smal paadje in. We kwamen in St Michiels en toen stond er 50 km op de mijn teller. Na een heel moeilijk technisch gedeelte met modderige hellinkjes. Eindelijk arriveerden we behoorlijk onder de blubber bij het eindpunt in St Andries met 56 km op onze teller. Siem: toch wel een subtiele manier om aan je 57 km te komen. Na de gebruikelijke bolus en drankje weer op huis aan. Ook de andere mannen, die maar 48 km hebben gereden, bedankt voor de plezante dag.
Piet Boogaard.
De Brugse Bossentocht, 7 november 2015
De Veldrittentoercommissie had weer een buitenlandse tocht op de rol gezet. Wij: Siem , Hidde, Rob, Jan, Ronnie, Tom en ondergetekende vertrekken van het ZEP-terrein om 09:30 uur. De reis gaat zeer voorspoedig met Tom ”TomTom” als gids. Ik moet nog steeds wennen als we door de tunnel richting Oostburg moeten rijden. Lijkt me als een omweg, maar is het toch niet. We leren Hidde nog even dat er ook een Belgische Westkapelle is.
In Brugge blijkt dat er meer Leopoldslanen zijn, wij zaten op Koning Leopoldslaan I, maar moesten naar Leopoldslaan III.
Om elf uur vertrokken we vanaf het Jan Breydelstation, het thuishonk van club Brugge.
Bij de eerste splitsing kon men kiezen tussen 57, 48, 40 of 30 km. Siem, Rob en Hidde wilden de 57, Ron maakte het niets uit en de rest koos voor 48 km. Dus werd besloten om de 48 km gezamenlijk te rijden.
Het terrein was afwisselend, aarden wegen, dan weer het bos in over kronkelige modderige bospaadjes Bij een boerderij de eerste stop 16 km op de teller. Zoals gebruikelijk in het Belgenland genoeg drinken en etenswaar, cake, banaan, ontbijtkoek. Daarna is er blijkbaar toch iets mis gegaan, op een gegeven moment zeiden Siem en ik tegen elkaar: “Hier zijn we daarnet ook al geweest”. We zagen het aan de mooie villa’s en inderdaad na 24 km kwamen we weer bij de eerste stop aan. Ik zei tegen de mannen achter de tafel dat de cake hier zo lekker is dat we maar even terug komen. Amai, een pijltje gemist zulle? De pijlen waren niet zo opzichtig door de witte ondergrond met blauwe omkadering en blauwe punt. De route weer gevolgd door een modderig spoor in een weiland, dwars een greppel oversteken , dan weer slingerend door het bos. Bij de splitsing besloten we de 40 km-route te rijden. Na een afwisselend parcours ging het weer mis (wet van Murphy), het 40-km bordje stond een beetje schuin. Wij volgden het fietspad, 2 km wind tegen, gelukkig was de diesel warm gedraaid. Siem in het wiel, bij het plaatsnaambord Heidelberg geen pijlen meer. Weer terug gelukkig wind inde poeperd. Bij de splitsing inderdaad verkeerd gereden, stond op de Belgische manier een beetje schuin, we moesten de autobaan dwarsen en een heel smal paadje in. We kwamen in St Michiels en toen stond er 50 km op de mijn teller. Na een heel moeilijk technisch gedeelte met modderige hellinkjes. Eindelijk arriveerden we behoorlijk onder de blubber bij het eindpunt in St Andries met 56 km op onze teller. Siem: toch wel een subtiele manier om aan je 57 km te komen. Na de gebruikelijke bolus en drankje weer op huis aan. Ook de andere mannen, die maar 48 km hebben gereden, bedankt voor de plezante dag.
Piet Boogaard.